معنی بزرگ شهر یا طایفه
حل جدول
لغت نامه دهخدا
شهر بزرگ. [ش َ رِ ب ُ زُ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) مدینه. کوره. (دهار). در برابر شهرک که شهر خرد است.
فارسی به ایتالیایی
metropoli
فرهنگ عمید
جماعتی از مردم که آداب و اخلاق یا مذهب آنان یکی است، قوم، تیره،
گروه، دسته،
فرهنگ واژههای فارسی سره
تیره، ویس
کلمات بیگانه به فارسی
ویس - تیره
مترادف و متضاد زبان فارسی
آل، اعقاب، امت، ایل، تیره، جماعت، جنس، خاندان، خانواده، دسته، دودمان، سلسله، عشیره، قبیله، قوم، گروه، ملت
فرهنگ فارسی هوشیار
مونث طایف، جماعتی از مردم دسته گروه، پاره ای از چیزی جمع: طایفات (طائفات) طوایف (طوائف) .
فارسی به آلمانی
Abstammung (f), Die [noun], Nation (f), Rasse, Sippe (f), Stamm (m), Volk (n), Volksstamm (m)
فرهنگ معین
(اِفا.) مؤنث طایف، تیره، دسته، پاره ای از چیزی، جمع طوایف. [خوانش: (یِ فِ) [ع. طائفه]]
معادل ابجد
850